تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره شمس

فضیلت قرائت این سوره :
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: هر كه در شب و یا در روز سوره «وَالشّمس» و «وَاللَّیلِ إذا یَغشَی» و «وَالضُّحَی» و «ألَم نَشرَح» را بسیار بخواند، هر چیزی كه در كنار و در حضور اوست، در روز قیامت به سود او گواهی می­دهد، حتی مو و پوست و گوشت و خون و رگ­ها و عصب­ها و استخوان­های او و همه آن چه به همراه اوست و زمین آن را حمل می­كند. آن گاه خداوند تبارك و تعالی می­فرماید: گواهی شما را برای بنده­ ام پذیرفتم و آن را برایش بسنده ساختم؛ او را به بوستان­های من ببرید تا از میان آن­ بوستان­ها هر كجا را خواست برگزیند و آن جا را بدون هیچ منّتی و تنها از روی بخشش و دهش من به او بدهید تا گوارای بنده­ ام باشد.

آیه 1 تا 8

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى اندازه است و مهربانى اش هميشگى
وَ الشَّمْسِ وَ ضُحٰاهٰا (١)
سوگند به خورشيد و گسترش روشنى اش
وَ الْقَمَرِ إِذٰا تَلاٰهٰا (٢)
و به ماه هنگامى كه از پى آن برآيد
وَ النَّهٰارِ إِذٰا جَلاّٰهٰا (٣)
و به روزچون خورشيد را به خوبى آشكار كند
وَ اللَّيْلِ إِذٰا يَغْشٰاهٰا (٤)
و به شب هنگامى كه خورشيد را فرو پوشد
وَ السَّمٰاءِ وَ مٰا بَنٰاهٰا (٥)
و به آسمان و آنكه آن را بنا كرد
وَ الْأَرْضِ وَ مٰا طَحٰاهٰا (٦)
و به زمين و آنكه آن را گستراند
وَ نَفْسٍ وَ مٰا سَوّٰاهٰا (٧)
و به نفس و آنكه آن را درست و نيكو نمود،
فَأَلْهَمَهٰا فُجُورَهٰا وَ تَقْوٰاهٰا (٨)
پس بزه كارى و پرهيزكارى اش را به او الهام كرد

نکته ها:

شايد رمز سوگند به خورشيد و ماه و شب و روز و... آن است كه آنچه را كه براى آن سوگند ياد شده (تزكيه نفس) به مقدار عظمت خورشيد و ماه ارزش دارد.
ارزش خورشيد و ماه و شب و روز، بر كسى پوشيده نيست. حيات جانداران و پيدايش ابر و بارش باران و رويش گياهان و درختان و تغذيه حيوانات و انسان، همه مرهون تابش خورشيد است.
در قرآن، گاهى به خورشيد بزرگ سوگند ياد شده و گاهى به انجير و زيتون كوچك و اين شايد به خاطر آن باشد كه براى قدرت خداوند فرقى ميان خورشيد و انجير نيست. همانگونه كه ديدن كاه و كوه براى چشم انسان يكسان است و ديدن كوه براى چشم، زحمتى اضافه بر ديدن كاه ندارد. البتّه بالاترين سوگندها، سوگند به ذات خداوند است، آنهم درباره تسليم بودن مردم در برابر رهبرى آسمانى. «فلا و ربّك لا يؤمنون حتّى يحكموك»(66)

بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر